Julius Wagner-Jauregg

Infotaula de personaJulius Wagner-Jauregg
Nome orixinal(de) Julius Wagner Ritter von Jauregg Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento7 de marzo de 1857
Wels, Austria (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte27 de setembro de 1940, 83 anos
Viena (Austria)
Lugar de sepulturaCemiterio central de Viena, Gruppe 32C, Nummer 18 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaAustria
País de nacionalidadeAustríaca
EducaciónUniversidade de Viena Editar o valor em Wikidata
Director de teseSalomon Stricker (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoMedicina
Ocupaciónmédico , psiquiatra , neurólogo , catedrático Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade de Viena
Universidade de Graz Editar o valor em Wikidata
Partido políticoGreater German People's Party (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Membro de
ProfesoresSalomon Stricker (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua alemá Editar o valor em Wikidata
Obra
DoutorandoAlexandra Adler (pt) Traducir e Wilhelm Reich Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeBalbine Karoline Wagner-Jauregg
Anna Wagner-Jauregg
FillosJulie Humann
 () Balbine Karoline Wagner-Jauregg (en) Traducir
Theodor Wagner-Jauregg (pt) Traducir
 () Editar o valor em Wikidata
IrmánsFriedrich Wagner von Jauregg Editar o valor em Wikidata
Premios
Premio Nobel de Medicina (1927)
Sinatura
Editar o valor em Wikidata
Find a Grave: 9266081 Editar o valor em Wikidata

Julius Wagner Jauregg, nado en Wels, Austria, o 7 de marzo de 1857 e finado en Viena, Austria, o 27 de setembro de 1940, foi un médico austríaco.

Traxectoria

Estudou na Universidade de Viena entre 1874 e 1880 e, tras obter a licenciatura, foi axudante da cátedra de patoloxía entre 1881 e 1882, e de clínica psiquiátrica (1883-1889). En 1885 obtivo o doutoramento en Neuroloxía e Psiquiatría na Universidade de Viena. Entre 1889 e 1893, ensinou psiquiatría e neuroloxía na Universidade de Graz, ano en que gañou a cátedra de Psiquiatría da Universidade de Viena, onde exerceu de 1893 a 1928.

Realizou gran número de traballos sobre a función dos nervios estimulantes cardíacos, sobre a fisioloxía e patoloxía do tiroide e sobre o enfoque médico-forense da Psiquiatría. Desenvolveu un tratamento do bocio mediante a administración de iodo. Estudou tamén o tratamento da psicose e o cretinismo, que tratou con preparados da glándula tiroide.

É o fundador da piroterapia, método consistente en provocar cadros febrís en enfermos. Esta terapia resultou eficaz na parálise xeral progresiva producida pola sífilis. En 1917, despois de trinta anos de observar por primeira vez que os pacientes de parálises sifilítica melloraban cando sufrían febre, empregou o paludismo como fonte produtora de febre para curar a parálise xeral progresiva. Esta revolucionaria técnica foi aceptada pronto e aplicada de forma xeral a outras enfermidades.

En 1927 foi galardoado co Premio Nobel de Medicina.

Véxase tamén

Ligazóns externas