Iparraldeko eta hegoaldeko dinastiak 南北朝 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
420 – 589 | |||||||
Monarkia | |||||||
440. urte inguruko egoera | |||||||
Geografia | |||||||
Kultura | |||||||
Hizkuntza(k) | Txinera klasiko | ||||||
Erlijioa | Taoismo, Konfuzianismo, Txinatar erlijioa | ||||||
Historia | |||||||
|
Txinako historiografian, iparraldeko eta hegoaldeko dinastiak (txinera tradizionalez: 南北朝; pinyinez: Nánběicháo; Wade–Giles: Nan2pei3ch'ao2) Jin dinastiaren ondorengoa izan zen eta Sui dinastiaren aurrekaria. Garai hau batzuetan sei dinastien (220-589) azken arotzat hartzen dute. Gerra zibil eta kaos politikoa nagusitu ziren arren, arteek eta teknologiak gora egin zuten. Gainera, sinizazioa eta budismoa iparraldetik eta hegoaldetik zabaldu ziren.