International Cometary Explorer
W tym artykule szczegółowo i wyczerpująco omówiono temat International Cometary Explorer. Przeanalizowane zostaną różne aspekty związane ze International Cometary Explorer, od jego powstania do dzisiejszego wpływu. Omówione zostaną różne stanowiska i opinie w tej sprawie, a także implikacje, jakie International Cometary Explorer ma w różnych obszarach życia. Poprzez ten artykuł staramy się zapewnić czytelnikowi pełną i obiektywną wizję International Cometary Explorer, pozwalając mu dokładnie zrozumieć jego znaczenie i możliwe implikacje w dzisiejszym świecie.
| |
| Inne nazwy |
ISEE-3, ICE, Explorer 59 |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Indeks COSPAR |
1978-079A |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Cel misji | |
| Cel misji | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Okrążane ciało niebieskie | |
| Perycentrum |
0,93 AU |
| Apocentrum |
1,03 AU |
| Okres obiegu |
355 dni |
| Nachylenie |
0,1° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
12 sierpnia 1978 (15:12 UTC) |
| Koniec misji |
maj 1997 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
390 kg |
International Cometary Explorer (ICE) – sonda kosmiczna, która była pierwotnie nazywana International Sun / Earth Explorer 3 (ISEE-3). Jej misja rozpoczęła się 12 sierpnia 1978 roku. Sonda stanowiła część międzynarodowego programu współpracy pomiędzy NASA i ESA, który miał posłużyć do badania interakcji między ziemskim polem magnetycznym a wiatrem słonecznym. W programie wykorzystano trzy statki kosmiczne: ISEE 1 i ISEE 2 oraz ISEE 3 na heliocentrycznej orbicie (później przemianowany na ICE).
ICE jako pierwszy statek kosmiczny poruszał się po orbicie przechodzącej przez punkty libracyjne. Został on później wysłany w kierunku komety 21P/Giacobini-Zinner i stał się pierwszym statkiem kosmicznym, który bezpośrednio badał kometę. 28 marca 1986 wykonał najdalszy przelot obok komety Halleya (odległość od jądra komety wyniosła 28 mln km).
Odzyskanie łączności z sondą w 2014 roku
Gdy zakończono zadanie związane z kometą Halleya, na początku lat 90. postanowiono ponownie wykorzystać sondę do badania Słońca. Przedsięwzięcie realizowano w latach 1991-1997, w międzyczasie wystąpiły jednak problemy z łącznością, po raz ostatni nawiązano krótki kontakt z pojazdem w 1999 w celu sprawdzenia stanu technicznego nadajnika. W 2014 roku nadarzyła się okazja na odzyskanie kontroli nad sondą, która zbliżyła się wówczas ponownie do Ziemi. Wymagało to jednak użycia radiowego pasma S, które niemal zupełnie wyszło z użycia, a sieć radioteleskopowa Deep Space Network pozbyła się już przestarzałych urządzeń radiowych. Zespół z Applied Physics Laboratory Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa zaproponował NASA pomoc w przechwyceniu pojazdu. Postanowiono wykorzystać w tym celu będącą w posiadaniu instytutu 18-metrową antenę oraz radio programowalne. Sprzęt wymagał jednak drogiej modyfikacji, której koszt sięgał około 125 000 USD. W celu zdobycia pieniędzy zorganizowano akcję crowdfundingową, darczyńcy wpłacili niemal 160 000 USD, co z dużą nawiązką pozwoliło sfinansować projekt. 29 maja 2014 roku ogłoszono, że próba odzyskania łączności zakończyła się pełnym sukcesem – przełączono system komunikacyjny sondy w dwukierunkowy tryb serwisowy, a dane zdołał odebrać szereg stacji na całym świecie. W przypadku stwierdzenia wystarczającej sprawności technicznej pojazdu, stojący na czele akcji Skycorp planuje skierować sondę w pobliże Księżyca, aby wykorzystać jego asystę grawitacyjną do skierowania pojazdu na użyteczną orbitę heliocentryczną i tym samym umożliwienia ponownego prowadzenia badań.
Bibliografia
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Sonda z 1978 roku znowu w akcji? (pol.)
- ISEE-3: nawiązano łączność z sondą (pol.)