ژان گابن | |
---|---|
نام هنگام تولد | ژان-آلکس مونکورگه |
زادهٔ | ۱۷ مهٔ ۱۹۰۴ پاریس، فرانسه |
درگذشت | ۱۵ نوامبر ۱۹۷۶ (۷۲ سال) نیویی-سور-سین، هوت دو سین، فرانسه |
ملیت | فرانسوی |
پیشه | بازیگر |
سالهای فعالیت | ۱۹۷۶–۱۹۲۸ |
همسر(ها) | گبی باسه (۱۹۳۰–۱۹۲۵) سوزان مارگریت ژان موشان (۱۹۳۹–۱۹۳۳) دومینیک فومیه (۱۹۷۶–۱۹۴۹) |
فرزندان | پنج فرزند |
جایزه(ها) | جایزهٔ خرس نقرهای از جشنوارهٔ فیلم برلین (۱۹۵۹، ۱۹۷۱) |
ژان گابَن (به فرانسوی: Jean Gabin) (۱۷ مهٔ ۱۹۰۴ – ۱۵ نوامبر ۱۹۷۶) بازیگر تئاتر و سینما و خواننده فرانسوی بود. گابن از چهرههای اصلی و مهم تاریخ سینمای فرانسه در نظر گرفته میشود.[۱][۲]
از مهمترین نقشهای او نقش ژان والژان در فیلم بینوایان است. آخرین فیلمهای او دو مرد در شهر ساخته ژوزه جووانی و حکم ساخته آندره کایات است.[۳][۴][۵][۶]
ژان گابن شمایل آرمانی قهرمان بیسرانجام فیلمهای جنبش رئالیسم شاعرانه فرانسه بود. او در بسیاری از فیلمهای این جنبش از جمله پیپی لو موکو اثر ژولین دوویویه، بندر مه آلود و روز میدمد به کارگردانی مارسل کارنه و توهم بزرگ اثر ژان رنوار ایفای نقش کردهاست.[۷]
آندره بازن منتقد سرشناس فرانسوی در مقالهای تحت عنوان سرنوشت ژان گابن، تصریح میکند که گابن در تمام فیلمهایش از جمله فیلمهای رئالیستی-شاعرانه، به سرانجامی خشونت بار گرفتار میآید. بازن معتقد است که گابن در فیلمهایش به تاویل یک داستان از میان داستانهای گوناگون نمیپردازد بلکه همیشه داستان خودش در کار است که باید پایانی غمانگیز داشته باشد.[۸]
ژان گابَن دو بار در سالهای ۱۹۵۹ و ۱۹۷۱ موفق به دریافت جایزهٔ خرس نقرهای از جشنواره بینالمللی فیلم برلین شدهاست.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ژان گابن موجود است. |