Χιρόσι Αμάνο | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | 天野浩 (Ιαπωνικά) |
Γέννηση | 11 Σεπτεμβρίου 1960 Χαμαμάτσου |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
Εκπαίδευση | Doctor in Engineering |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο Ναγκόγια (έως 1988) Shizuoka Prefectural Hamamatsu Nishi High School Hamamatsu City Shijimizuka Junior High School |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φυσικός διδάσκων πανεπιστημίου μηχανικός |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Ναγκόγια (1988–1992) Meijo University (2002–2010) Πανεπιστήμιο Ναγκόγια (2010–2015) Meijo University (1992–1998) |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (2014) Τάγμα του Πολιτισμού (2014) Πρόσωπο Πολιτιστικής Αξίας (2014) επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Πάδοβας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χιρόσι Αμάνο (ιαπωνικά: 天野 浩, Amano Hiroshi, γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1960) είναι Ιάπωνας φυσικός, μηχανικός και εφευρέτης που ειδικεύεται στον τομέα της τεχνολογίας ημιαγωγών. Για το έργο του τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2014 μαζί με τους Ισάμου Ακασάκι και Σούτζι Νακαμούρα για "την εφεύρεση των αποδοτικών διόδων εκπομπής μπλε φωτός που επέτρεψαν φωτεινές και ενεργειακά αποδοτικές πηγές λευκού φωτός".
Ο Αμάνο εξελέγη ως μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικής το 2016 για την ανάπτυξη της προσθήκης νιτριδίου του γαλλίου τύπου p (GaN), η οποία επέτρεψε τη χρήση μπλε ημιαγωγών LED.
Ο Αμάνο γεννήθηκε στο Χαμαμάτσου της Ιαπωνίας στις 11 Σεπτεμβρίου 1960. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια με τα πτυχία BE (Πτυχίο μηχανικού), ME (Μεταπτυχιακό δίπλωμα μηχανικού) και DE (Διδάκτωρ Μηχανικής) το 1983, 1985 και 1989 αντίστοιχα. Στο δημοτικό σχολείο, έπαιζε ποδόσφαιρο ως τερματοφύλακας και σόφτμπολ ως παίκτης της ρακέτας. Είχε επίσης πάθος με τον ραδιοερασιτεχνισμό και, αν και μισούσε το διάβασμα, ήταν πολύ καλός στα μαθηματικά. Με την είσοδό του στο λύκειο, άρχισε να παίρνει στα σοβαρά τις σπουδές του και έγινε άριστος μαθητής, μελετώντας κάθε μέρα μέχρι αργά το βράδυ.
Από το 1988 έως το 1992, ήταν ερευνητικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια. Το 1992, μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο Meijo, όπου ήταν επίκουρος καθηγητής. Από το 1998 έως το 2002, ήταν αναπληρωτής καθηγητής. Το 2002, έγινε καθηγητής. Το 2010, μετακόμισε στη Μεταπτυχιακή Σχολή Μηχανικών του Πανεπιστημίου Ναγκόγια, όπου σήμερα είναι καθηγητής.
Εντάχθηκε στην ομάδα του καθηγητή Ισάμου Ακασάκι το 1982 ως προπτυχιακός φοιτητής. Έκτοτε, ασχολείται με την έρευνα για την ανάπτυξη, τον χαρακτηρισμό και τις εφαρμογές διατάξεων των ημιαγωγών νιτριδίων της ομάδας ΙΙΙ, τα οποία είναι γνωστά ως υλικά που χρησιμοποιούνται σήμερα σε διόδους εκπομπής μπλε φωτός. Το 1985, ανέπτυξε ρυθμιστικά στρώματα χαμηλής θερμοκρασίας με εναπόθεση για την ανάπτυξη υμενίων ημιαγωγών νιτριδίων της ομάδας ΙΙΙ σε υπόστρωμα ζαφειριού, τα οποία οδήγησαν στην υλοποίηση διόδων εκπομπής φωτός και διόδων λέιζερ με βάση ημιαγωγούς νιτριδίων της ομάδας ΙΙΙ. Το 1989, κατάφερε να αναπτύξει GaN τύπου p και να κατασκευάσει για πρώτη φορά στον κόσμο μια δίοδο εκπομπής υπεριώδους/μπλε φωτός βασισμένη σε GaN τύπου p-n.
Γνωστός για την προθυμία του για έρευνα, το εργαστήριο του Αμάνο ήταν πάντα φωτισμένο αργά τη νύχτα, όπως τις καθημερινές, τις αργίες, την Πρωτοχρονιά, και ονομαζόταν "no night castle" (δεν υπάρχει νυχτερινό κάστρο). Σύμφωνα με τους φοιτητές του στο εργαστήριο, ο Αμάνο έχει αισιόδοξη και μετριοπαθή προσωπικότητα και δεν είναι ποτέ θυμωμένος.
Η σύζυγος του Αμάνο είναι Γιαπωνέζα λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κομένιους στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας.
|